Powered by
Issuu
Publish for Free
11/6/13
9/6/13
2/6/13
1/6/13
Práctica arrincado planta con cepellón
Práctica arrincado planta con cepellón
O 17 de Abril puidemos realizar unha práctica de arrincado de planta en cepellón, puidemos observar como traballaba a maquina que dispoñía dunha coitela que realizaba os cortes oportunos para levar a cabo o cepellón.
Os pasos seguidos consistiron na elección das plantas sobre as que se quería traballar, posteriormente sitúase a coitela e a máquinaria na posición correcta para conseguir centrar o pé da planta no centro do cepellón resultante.
Unha vez centrada a maquinaria comézase o corte para a realización do cepellón, a propia maquinaria consta dunha grua que permite elevar a árbore para sacala co sustrato, entre os que facíamos a práctica empregouse unha malla metálica para manter as raíces co sustrato.
Una vez colocada a malla comézase a apretar e darlle unha forma mais uniforme ao cepellón, empregando a ferramenta axeitada, ganchos metálicos e guantes, consíguese a forma correcta para o cepellón.
Posteriormente as plantas con cepellon son transportadas e para elo se emprega una corda que permite reducir as dimensións que ocupan as ramas laterais apretándoas contra o fuste da árbore.
31/5/13
30/5/13
Prácticas de esgallado. Por Miriam, Alex, Isa, e Lidia.
As prácitas cos esgallos forn todo un éxito como podemos ver. os esgallos enraizaron correctamente en todos os tipos de sustratos que lles puxemos (vermiculita con turba, turba con area e perlita con turba).
Práctica de sementes xerminadas e esgallos
Inés Ferradáns Rendo
Roberto Rodriguez Calviño
Sara Pérez Brea
Pablo Lagares Franco.
No referente a xerminación das sementes tivemos os seguintes resultados:
Seis Platanus x hispanica estratificados
Un Eucalyptus globulus sen estratificar
Un Ligustrum japonica sin estratificar
Tres Pitosporum tobira estratificados
Estos resultdos do experimento de xerminación foron tan nefastos debido as situacións nas que se atopaba o sustrato.
Neste caso, debido a falta de sistemas de rega automáticos e por non levar unha rega manual constante nin un mecanismo de mantemento da humidade efectivo(esta vez empregouse tapas de cristal ou plástico para tentar manter a humidade) a xerminación non foi efectiva.
Por outra banda traballouse co esgallado de diferentes especies, levando un seguimento dos mesmos e observando os resultados que a continuación se mostran:
Acer palmatun: A metade prendeu sen hormonas mentres con hormonas só se conseguiu que prenderan un ou dous.
Ligustrum japonica: Sen hormonas prederon tres e con hormona tres.
Cryptomeria japonica, Thuja occidentalis, Taxus baccata, e Ilex aquifolium prenderon case todos tanto os hormonados como sen hormonar. Posteriormente, debido aos problemas citados anteriormente en relación á rega e o mantemento da humidade ambiental os esgallos secaron.
Prácticas con cepellón
El cepellón es el conjunto de raíces y la tierra, donde la planta queda enraizada conservándose. Es recomendable hacer este proceso de transplante en parada vegetativa. El cepellón se puede hacer a mano o con máquina. En este caso contábamos con una encepellonadora y el proceso de cada arbusto sólo nos llevaba en torno a 7 minutos sin apenas cansancio. Es recomendable centrar bien la máquina sobre el arbusto para cortar las raíces lo más homogéneo posible, luego se procedía a sellar el cepellón con una manta y asegurarlo con una red apretándola lo más fuerte posible.
29/5/13
Poda de formación.
Nas prácticas na finca aprendimos a poda de formación en liquidámbar. Deixando en cada rama tres xemas nada mais para que estas fosen moi vigorosas.
Tamen fixemos poda de formación en peral salvaxe, refaldándoo.
Logo os rastroxos queimámolos na finca (aínda que non deberíamos, engadimos aceite queimado para que pendese pois o día era nublrado e estaba todo mollado).
Tamen fixemos poda de formación en peral salvaxe, refaldándoo.
Logo os rastroxos queimámolos na finca (aínda que non deberíamos, engadimos aceite queimado para que pendese pois o día era nublrado e estaba todo mollado).
Inxertos
Nesta práctica aprendimos a facer enxertos en madeira de especies do xardín do instituto. Coa parte máis grosa suxeita no sarxento no taller procediamos a facer os cortes correspondentes para enxertar.
Practicamos enxertos de xema, de puga, de corroa e o inglés, cada un nben suxeito coa tira de plástico especial para enxertos, practicando como se comeza a atar e o nó final. Isto eu practiqueino na realidade pola miña conta, fixen enxertos de coroa e de puga, os de puga non prenderon pero os de coroa mostranse agora (despois de case dous meses) xa con unha xema enérxica e provisto o brote de varias xemas, comprobación irrefutable de que funcionan perfectamente os métodos (polo menos o de coroa).
As practicas puidemolas levar para a casa e ainda se nos aburriamos podiamos volver a atar e desatar o plástico, que para aprender non estaba de máis.
Tamén aprendimos a afiar ben a tesoiras e manter a ferramenta en bo estado.
28/5/13
26/5/13
Práctica de enxertos
Unha das prácticas que tivemos foron os enxertos. Esta práctica consistía en aprender a facer 3 tipos de enxertos diferentes dos aprendidos na aula, que foron, o enxerto inglés, o de xema e o de fendedura.
Para facer estes enxertos necesitamos os seguintes materiais:
Navallas (de boa calidade, ben afiadas, sempre limpas e desinfectadas); Cintas ou material de atado; Ceras de enxertar; Etiquetas e Ferramentas de poda (Tesoiras, serruchos...).
Dos tres tipos de enxertos que fixemos para min o máis difícil e que tiven máis problemas á hora de facelo, foi o enxerto inglés, xa que hai que facer uns cortes limpos e lisos coma nos outros, para que encaixen e solden perfectamente despois dun atado forte e correcto mediante as cintas de enxertar.
Na miña opinión foi unha boa práctica, aínda que teño que practicar máis o enxerto inglés para que o enxerto salga correctamente por éste método.
25/5/13
Poda
Coa saida a leira para ir a podar, aprendemos poda de
formación en liquidámbar. Consiste en cortar a pola a duas ou tres xemas para
que a arbore siga medrando coa forma natural e ocupando o menor espazo posible.
Este tipo de poda resultoume algo difícil o principio pero o que levaba un par
de arbores xa lle ia collendo o truquiño.
Ese mesmo día tamén estivemos podando perais, neste caso a
poda xa se realizaba doutra maneira que me resuultou mais sinxela.
O segundo día que fomos a leira, estivemos arrincando
plantas en cepellón, un traballo algo complexo de realizar a primeira vez, ese
día, Rial estivonos explicando o funcionamento da maquina que realiza o corte
asi como a montaxe das cóitelas na misma e todo o proceso de arrincado.
Enxertos
Despois da explicación teorica do tema de enxerto, baixamos
o taller donde estivemos practicando algún dos diferentes tipos de enxertos
explicados na aula.
Dos tres que fixemos, de fendedura, ingles e de xema o máis
sinxelo para min foi o de fendedura e o máis complicado o de xema pois o máis
difícil deste tipo de enxerto e dar quitado a xema ben.
24/5/13
23/5/13
Práctica de poda e arrancando planta con cepellón
O pasado mércores día 17 de Abril, os alumnos de 1º de Ciclo superior de Agraria, fomos de prácticas á finca de ornamental da que dispón o Instituto de Arzúa.
Cuxa práctica consistía nunha poda de formación das especies de Pyrus sp. e de Liquidambar styraciflua. A profesora Marina do módulo de Xestión de Viveiros, explicounos na finca os motivos e os procesos que tiñamos que seguir para podar correctamente estas especies. Estes procesos eran únicamente para unha formación estética da planta, xa que se trataban de especies ornamentais.Para realizar estas podas era moi importante non deixar tocóns, e realizar un corte limpo polo que o afiado das tesoiras era moi importante, así como desinfectar as tesoiras.
O mesmo día puidemos observar como traballaba unha arrancadora de planta manexada polo profesor de topografía do instituto e que cuxa máquina cortaba as raíces deixando e facendo un cepellón, xa que dispón de varias coitelas de corte según o porte da árbore. Esta máquina dispón dun gato hidráulico que sube e baixa un brazo onde leva montado unha coitela curvada, esta coitela xira e mediante un sistema de vibración da propia máquina corta as raíces deixando un cepellón.
Esta máquina tamén dispoñía dunha grúa para extraer a propia árbore sen facer ningún esforzo. Unha vez extraída a planta procedíaselle a poñer unha tela e unha malla metálica para formar e soster o cepellón da árbore, facendo un atado da malla metálica mediante un gancho.
A continuación procedíase a facer un atado das ramas da árbore para facilitar o transporte e así asegurar que éstas non romperan. Despois de todos estes pasos serán metidos nuns barreños para a saída á súa venda.
Unha vez se pretenda plantar definitavamente no terreo, só é cuestión de extraelo do barreño e insertalo no buraco de plantación desexado, incluíndo a malla metálica e a tela, xa que éstas son degradables.
Cuxa práctica consistía nunha poda de formación das especies de Pyrus sp. e de Liquidambar styraciflua. A profesora Marina do módulo de Xestión de Viveiros, explicounos na finca os motivos e os procesos que tiñamos que seguir para podar correctamente estas especies. Estes procesos eran únicamente para unha formación estética da planta, xa que se trataban de especies ornamentais.Para realizar estas podas era moi importante non deixar tocóns, e realizar un corte limpo polo que o afiado das tesoiras era moi importante, así como desinfectar as tesoiras.
O mesmo día puidemos observar como traballaba unha arrancadora de planta manexada polo profesor de topografía do instituto e que cuxa máquina cortaba as raíces deixando e facendo un cepellón, xa que dispón de varias coitelas de corte según o porte da árbore. Esta máquina dispón dun gato hidráulico que sube e baixa un brazo onde leva montado unha coitela curvada, esta coitela xira e mediante un sistema de vibración da propia máquina corta as raíces deixando un cepellón.
Esta máquina tamén dispoñía dunha grúa para extraer a propia árbore sen facer ningún esforzo. Unha vez extraída a planta procedíaselle a poñer unha tela e unha malla metálica para formar e soster o cepellón da árbore, facendo un atado da malla metálica mediante un gancho.
A continuación procedíase a facer un atado das ramas da árbore para facilitar o transporte e así asegurar que éstas non romperan. Despois de todos estes pasos serán metidos nuns barreños para a saída á súa venda.
Unha vez se pretenda plantar definitavamente no terreo, só é cuestión de extraelo do barreño e insertalo no buraco de plantación desexado, incluíndo a malla metálica e a tela, xa que éstas son degradables.
11/5/13
Traballo de Investigación Pablo Lagares
Traballo de investigacion sobre tratamentos previos a sementeira e a sementeira
3/5/13
Envases empregados en viveiros
Ola compañeiros, aqui vos deixo unha presentación sobre o traballo de investigación que tivemos que elaborar. Esta investigación é sobre os envases que se utilizan nos viveiros forestais e como actúan sobre as plantas. Espero que vos guste. Un saúdo.
ENVASES EMPREGADOS EN VIVEIROS
View more presentations or Upload your own.
1/5/13
Prática de enxertos
Há cousa dum mês, mais ou menos, levamos à prática os conhecimentos achegados pola nossa professora de Gestom de Viveiros, Marina, e procedemos a realizar três tipos de enxertos: o de fenda, de gema e o chamado inglês.
Lembremos que falamos de enxerto ao referirmo-nos ao gromo, póla ou gema, segundo o caso, que separamos duma planta para ser implantado noutra, que lhe damos o nome de patrom ou portaenxertos.
Quanto ao enxerto de fenda, dentro dos enxertos feitos com pugas, experimentamos apenas o de fenda simples aínda que no dobre seria o mesmo para duas pugas inseridas no patrom. A puga extrae-se
da póla que se recolheu com anteoridade e que se
conservou no frigorífico ou em água, cortando pola
parte meia da mesma um anaco que contenha duas ou três gemas bem formadas, deixando a partir da terceira contada desde riba um tramo
suficiente para preparar ajeitadamente a puga. A partir daí corta-se a
base da puga em forma de lámina a ambos lados da mesma e sobre o
patrom fai-se uma fenda longitudinal do tamanho e forma que encaixe bem a lámina da puga, sempre tendo em conta a fundamental uniom dos dous cambium.
No enxerto de gema, a obtençom da gema realiza-se na época na que a planta se atopa em atividade plana (mês de abril até finais de setembro). A gema deve ser aguzada e sã. Extrae-se duma póla dum ano
de idade, bem lignificada e coa códia de cor uniforme e brilhante. Co coitelo saca-se um pequeno escudo da gema escolhida a qual irá no centro do mesmo.
Deve levar um pouco de lenho da póla escolhida. Na planta
portaenxertos escolhe-se uma póla sã, vigorosa e nova.
Eliminam-se os gromos e polinhas que puder haver, assim como folhas
por riba do ponto de incisom. Nesse ponto pratica-se uma fenda em forma
de T coas dimensões do escudo e nom mais, evitando penetrar nos tecidos da planta. Abrem-se as lingüetas do T coa ponta do coitelo e introduce-se o escudo na mesma direçom vertical. Se a gema se extraer com folha, deixar apenas o pecíolo.
O enxerto inglês é mui apropriado para as fruteiras e deve ser executado ao início da primavera. A puga tem de ser dum diámetro igual ao do patrom. Na base da puga dá-se um corte em bisel, na mesma direçom que o do patrom, partindo duns milímetros por riba da última gema. Depois, no bisel da puga, cortamos uma fenda (aprox. a um terço por baixo) longitudinal duns três cms. O mesmo no patrom. Uma vez preparado o patrom e a puga, encaixam-se
introducindo as lingüetas conseguindo o correto ajuste.
Cumpre assinalar para rematar que todo enxerto deve finalizar-se atando bem com fita de enxertar e pode-se cubrir com algum mastic desinfetante e cicatrizante, mesmo barro ou nada, ao gosto e interpretaçom do enxertador.
Lembremos que falamos de enxerto ao referirmo-nos ao gromo, póla ou gema, segundo o caso, que separamos duma planta para ser implantado noutra, que lhe damos o nome de patrom ou portaenxertos.
Quanto ao enxerto de fenda, dentro dos enxertos feitos com pugas, experimentamos apenas o de fenda simples aínda que no dobre seria o mesmo para duas pugas inseridas no patrom. A puga extrae-se
da póla que se recolheu com anteoridade e que se
conservou no frigorífico ou em água, cortando pola
parte meia da mesma um anaco que contenha duas ou três gemas bem formadas, deixando a partir da terceira contada desde riba um tramosuficiente para preparar ajeitadamente a puga. A partir daí corta-se a
base da puga em forma de lámina a ambos lados da mesma e sobre o
patrom fai-se uma fenda longitudinal do tamanho e forma que encaixe bem a lámina da puga, sempre tendo em conta a fundamental uniom dos dous cambium.
de idade, bem lignificada e coa códia de cor uniforme e brilhante. Co coitelo saca-se um pequeno escudo da gema escolhida a qual irá no centro do mesmo.
Deve levar um pouco de lenho da póla escolhida. Na planta
portaenxertos escolhe-se uma póla sã, vigorosa e nova.
Eliminam-se os gromos e polinhas que puder haver, assim como folhas
por riba do ponto de incisom. Nesse ponto pratica-se uma fenda em forma
de T coas dimensões do escudo e nom mais, evitando penetrar nos tecidos da planta. Abrem-se as lingüetas do T coa ponta do coitelo e introduce-se o escudo na mesma direçom vertical. Se a gema se extraer com folha, deixar apenas o pecíolo.
O enxerto inglês é mui apropriado para as fruteiras e deve ser executado ao início da primavera. A puga tem de ser dum diámetro igual ao do patrom. Na base da puga dá-se um corte em bisel, na mesma direçom que o do patrom, partindo duns milímetros por riba da última gema. Depois, no bisel da puga, cortamos uma fenda (aprox. a um terço por baixo) longitudinal duns três cms. O mesmo no patrom. Uma vez preparado o patrom e a puga, encaixam-seintroducindo as lingüetas conseguindo o correto ajuste.
Cumpre assinalar para rematar que todo enxerto deve finalizar-se atando bem com fita de enxertar e pode-se cubrir com algum mastic desinfetante e cicatrizante, mesmo barro ou nada, ao gosto e interpretaçom do enxertador.
 |
| Todos atentos aos conselhos de Marina |
vernalizacion
36. FISIOLOGIA DE LA FLORACION II. Vernalización. Caracterización y localización del estímulo. Aspectos fisiológicos de la vernalización. Regulación hormonal.
Vernalización
La intensidad y la duración de la luz diaria no es el único factor cambiante del medio. La temperatura sufre también variaciones estaciónales y fluctuaciones diarias que pueden llegar a tener su importancia incluso en nuestros climas templados. Al igual que en el caso de la luz, la planta usa de estas variaciones de la temperatura como señales de estímulo para la regulación de su ciclo de desarrollo.
En 1931 Lysenko publicó una técnica de modificación experimental del ciclo de desarrollo de los cereales de invierno por influjo de una refrigeración adecuada. El tratamiento frío requerido por el trigo en invierno era aplicado a las semillas embebidas parcialmente (el agua necesaria para que las semillas iniciaran la germinación y el crecimiento del embrión, pero sin llegar a completar dicha germinación). En estas condiciones, los cereales de invierno eran capaces de fructificar en las mismas circunstancias que los cereales de primavera, es decir, sembrados en primavera florecían y fructificaban en verano , evitando así los crudos inviernos rusos.
La vernalización en sentido estricto, es la promoción específica de la floración por un tratamiento de frío previo durante la fase de semilla embebida o de planta joven. Es un fenómeno inductivo y de carácter no general que provoca una potencialidad o aptitud para la floración, pero no una inmediata evocación de ella. La necesidad de vernalizacion suele ser más común en plantas de día largo. ¿Qué especies necesitarán vernalización? Aquellas que en la embriogénesis acumulan un exceso de ácido abscísico.
Caracterización y localización del estímulo
El sitio de la percepción de la inducción floral por el frío es en las propias yemas. Basta un tratamientote frío que afecte únicamente a las yemas para que ocurra la inducción vernalizadora y, por el contrario, una acción localizada únicamente en otros órganos vegetativos de la planta, que no afecte a los meristemos, no induce el estado vernalizado de las yemas.
Aspectos fisiológicos de la vernalización
La vernalización se consigue cuando las semillas se almacenan a temperaturas próximas a 0 º C, durante 30 ó 40 días. El efecto inductor de la vernalización puede ser revertido, por un tratamiento inmediato a altas temperaturas, (cerca de 30º C ). Este efecto se conoce como desvernalización, y es tanto más intenso cuanto mayor haya sido el tratamiento de frío.
Regulación hormonal
Desde hace varios años, se ha especulado mucho sobre la existencia de una sustancia con actividad específica en la vernalización, la hipotética “vernalina”. Dicho compuesto provocaría la floración en plantas vernalizadas. Hoy en día, aún no se ha demostrado la existencia fisiológica de la “vernalina”. Hasta el momento no se ha encontrado un esquema molecular de los posibles cambios desencadenados por la vernalización es un verdadero proceso metabólico más que un simple mecanismo físico por el frío.
Algunos reguladores de crecimiento influyen sobre las necesidades de vernalización de las distintas especies vegetales. Así, el ácido giberélico (GA3) induce tanto la formación de tallos como la floración en plantas que precisan vernalización, como la remolacha (Beta vulgaris).
En general, en algunas especies de desarrollo invernal o en algunas plantas bienales, ciertas giberelinas inducen el entallamiento, la floración o ambos procesos, sin necesidad de que la planta tenga que pasar por un período de frío.
Inducción de la floración en plantas de zanahoria (Daucus carota) por tratamiento con frío o por la adición de giberelinas: (a) planta sin tratamiento frío y sin adición de giberelinas (control); (b) planta sin tratamiento frío pero con adición de giberelinas; (c) planta con tratamiento frío y sin adición de giberelinas. (Figura tomada de Lang, 1957. Proceedings of the National Academy of Sciences, 43: 709-713)
Lucía Peña García
29/4/13
Poda de formación
A pasada práctica que fixemos foi a de poda de formación na leira do colexio. Realizámola en Liquidambar styraciflua e Pyrus sp.
A poda de formación é imprescindible en árbores ornamentais porque deixando unha árbore crecer libremente sin ningún tipo de poda como si estivese na natureza o árbol adoptará a forma que ten que adoptar desarrollando ramas de calquera forma tendo un aspecto salvaxe que non interesará. Os obxectivos que se buscan serán sempre estéticos polo que se ten que conseguir unha poda ca que deixando as llemas necesarias e na dirreción exacta se consiga unha copa vigorosa e frondosa. Esta poda non sigue un reglamento exacto porque baixo distintos puntos de vista pode ser dunha maneira ou de outra. Por exemplo algunhas cousas que me dicía Xulia que tiñan que ser dunha forma, Marina realizabas de outra. Polo que cada un teno que ir facendo algo da súa maneira (respetando unhas normas básicas como por exemplo non deixar a xema de abaixo como última, etc)
Práctica de inxertos
Unha das últimas prácticas que fixemos foi a de enxertos.
Un enxerto por definición é a operación pola cal unha parte da planta únese a outra planta, que se convertirá no seu soporte e que lle proporcionará os alimentos necesarios para o seu crecemento, de tal maneira que ambas acabaran convertíndose nunha soa planta cas características xenerales da primeira delas.
Os tipos de inxertos que tubemos facendo foron os máis usados xeneralmente: o inxerto de fendedura, o de xema, o inglés e o de coroa. Para min o máis fácil resultou o de fendedura.
A chave básica a ter en conta a hora de realizar o inxerto é que este mailo patrón teñen que quedar unidos cambium con cambium e o máis perfectamente unidos para que o inxerto teña éxito. E imprescindible para isto ter a man a ferramenta ben, como e a navalla de inxertar vaciada e a tixeira de podar ben afiada para que realice un corte limpo.
11/4/13
Seguemento da sementeira e esgallado
O pasado xoves día 4 de abril, os alumnos de 1º C.S. de
Xestión Forestal e do Medio Natural, fomos comprobar ó invernadoiro do colexio
a evolución dos esgallados e da sementeira que fixemos no anterior trimestre.
O noso grupo está formado polas seguintes persoas: Marcos Cendón,
Samuel López, Javier Domingo, Manuel Reigía e Javier Villaverde, polo que detallamos a seguintes táboas e fotos que adxuntamos a continuación.
Open publication - Free publishing
Open publication - Free publishing
8/4/13
Prácticas de enxertos e de poda
Práctica
de inxertos
Na práctica de
inxertos puidemos ter a oportunidade de aprender a forma de realizar
os mesmos así como as diferentes técnicas.
Nesta práctica
empregamos o serguinte material: navalla de inxertar, guantes e roupa
de traballo, tesoiras de podar, cinta ou material de atado, e
ferramentas de afiado.
Traballamos
varios tipos de enxerto, de fendedura, de xema, ingles, e coroa,
estivemos practicando ata que conseguimos facelos, vendose así as
complicación que atañen o feito de non ter práctica anterior neste
campo. A dificultade dos enxertos de xema radicou básicamente en que
a madeira non daba para poder realizalos correctamente e as ramas non
contiñan as xemas no estado idóneo.O resto de inxertos puidemos
realizalos dun xeito máis o menos correcto. Puidemos facer a
práctica e levar o resultado da mesma para casa.
Resalto o
feito de que o aprendido de xeito práctico queda aprendido para
sempre o cal é moi positivo nesta práctica, e como outro aspecto
resaltar que estaría ben poder facer os inxertos directamente en
plantas para ver se realmente medran e se o resultado é o correcto.
Práctica
de poda
A realización
da práctica de poda levouse a cabo nun día soleado no que puidemos
aproveitar toda a mañá para practicar e aprender as diferentes
técnicas de poda que nos permitiu a finca e as árbores que alí
están plantadas.
Para elo nos
desprazamos ata o lugar e fixemos grupos de traballo, por unha banda
de limpeza e queima dos restos e por outra banda de poda das árbores.
A técnica
practicada durante mais tempo foi a realización de podas no
Liquidambar, neste caso tratábase de podar deixando mais o menos
dúas xemas por rama , o obxectivo era que debido o marco de
plantación se buscaba unha forma da árbore que permitise sacala do
lugar de xeito sinxelo unha vez ésta estivera medrada.Debíase ter
coidado cos cortes para facelos sen danar as xemas e para permitir
que éstas medraran de xeito correcto, facendoos de forma diagonal e
limpos pero sen tocar a zona da xema.
Por outra banda
aprendimos tamen como se deben podar os Quercus Rubra , buscando
sempre que queden ramas opostas para manter o equilibrio das árbores,
explicouse tamén a poda dos Juniperus pero fíxose ao comezo de
práctica , momento en que eu índa non chegara á finca e ao chegar
estaba encargado da recoleccion e queima de restos, polo que non
recibín a explicación.
A práctica moi
interesante , habería que practicar moito máis xa que se o rematar
o ciclo temos a necesidade de facer podas deberíamos ter máis
práctica no tema.
25/3/13
PRÁCTICA ENXERTOS
A práctica que realizamos cos enxertos, serviume para saber
a cantidade de tempo que se tarda en facer un correctamente, xa que por máis
intentos que fixen, a penas o dei conseguido. Hai que realizar os cortes
oportunos e tratar de facer a púa o máis perfecta posible. Necesitamos ter o
material adecuado e ter a navalla moi ben afiada.
Intentamos facer tres tipos de enxertos: os de xema (ainda
que non esteamos na época axeitada para a súa realización), os de fendedura e o
inglés. Non é que sexan difíciles de facer, pero requiren certa práctica que se
chega a coller co tempo, por iso penso que hai que seguir practicando ata
lograr levar a cabo un bo enxerto.
24/3/13
PRÁCTICA PODA
O xoves pasado por fin saimos da clase e comezamos a facer
algunha práctica toda a mañán na finca. O tempo acompañounos bastante ben polo
que foi un acerto escoller ese día.
Na miña opinión creo que aprendimos moito máis na finca que
nunha semana enteira dando a materia de poda na clase. Non é o mesmo estar
nunha aula escoitando as explicacións do/a profesor/ora mentras vai contando
como se leva a cabo unha poda nunha árbore, que ir a poñelo en práctica na
mesma.
Cando chegamos á finca comezamos a poda nos Juniperus, sendo
esta unha poda sen maior complicación xa que consiste en recortar as ramas que
sobresaen para que quede un porte máis recto e homoxéneo. Despois pasámonos aos
Liquidambar e aquí complicouse un pouco máis o exercicio xa que hai que determinar
que ramas imos a deixar, cales imos a cortar e tamén hai que ter coidado co
corte que se vai a facer xa que podemos efectualo mal e cortar a xema que queremos que saia a diante.
Espero que fagamos máis saidas coma esta xa que como dixen
antes, aprendemos moito máis así que estando todos os días encerrados no
colexio.
27/2/13
Prática de esgallado (Gonzalo, Pablo, Sérgio, Fonsiño e Carlos)
Esgallos de Quercus suber, Salix caprea, Arbutus unedo, Fraxinus excelcior, Salix sp. e Quercus rubra
22/2/13
Imaxes da práctica de sementeira do grupo: Marcos Cendón, Samuel López, Javier Domingo, Manuel Reigía e Javier Villaverde.
As sementes que utilizamos para dita práctica, foron conservadas anteriormente uns 3-4 meses en neveira, a uns 4ºC, polo que a continuación realizamos a sementeira en bandexas de porexpan con area, como se pode observar nas fotos que adxunto. Ditas sementes son as das seguintes especies: Arbutus unedo, Quercus robur, Ginkgo biloba, Quercus rubra, Cercis siliquastrum, Pyracantha coccinea, Cupressus sempervirens, Quercus pyrenaica, Picea abies, Acacia dealbata e Albizzia julibrisin.
As sementes que utilizamos para dita práctica, foron conservadas anteriormente uns 3-4 meses en neveira, a uns 4ºC, polo que a continuación realizamos a sementeira en bandexas de porexpan con area, como se pode observar nas fotos que adxunto. Ditas sementes son as das seguintes especies: Arbutus unedo, Quercus robur, Ginkgo biloba, Quercus rubra, Cercis siliquastrum, Pyracantha coccinea, Cupressus sempervirens, Quercus pyrenaica, Picea abies, Acacia dealbata e Albizzia julibrisin.
21/2/13
Imaxes e fichas sobre a práctica de esgallado
Adxunto as imaxes e a fichas correspondentes á práctica de esgallado que realizamos. As persoas que formamos este grupo son: Marcos Cendón, Samuel López, Javier Domingo, Manuel Reigía e Javier Villaverde. Cada grupo da aula tivemos que escoller entre 6 especies distintas para a realización desta práctica, e polo cal nos escollemos as 6 seguintes especies a esgallar: Camellia japonica, Cupressus sempervirens, Quercus robur, Chamaecyparis lawsoniana, Cercis siliquastrum e Populus sp.
,
Open publication - Free publishing
12/2/13
9/2/13
Catálogo 2013 Viveiros Gonlan
Viveiros Gonlan ofrécelles o seu catálogo para o presente ano 2013. Pedimos desculpas pola demora debida a problemas técnicos. Reciban un saúdo dos seus propietarios Gonzalo Graíño e Carlos Outeiral.
Catálogo Gonlan
Catálogo Gonlan
8/2/13
Catalogo de Viveiros (Pablo Lagares Franco)
Catalogo de especies tanto arboreas como arbustivas que realicei.Nel podeemos ver os prezos, caracteristicas das especies e formas de venta os clientes.Ademais disto estan as imaxes das especies para podelas distinguir mellor.Espero que este ben realizado e explicado.
7/2/13
Catálogo especies Roberto y Lidia
Algunhas cousas a ter en conta cando miredes o noso catálogo:
(Anotación: Os hiperenlaces do índice levan a cada especie ao pinchar sobre eles e funcionan correctamente no documento e tamén se o exportamos en .pdf, pero ao subilo para poñelo no blog deixan de funcionar e non conseguimos saber por qué).
O noso catálogo está baseado nun conxunto de especies forestais, neste caso traballamos con arredor de 28 especies.
Para cada unha delas o comprador ou interesado no catálogo pode atopar de maneira sinxela toda aquela información que puidera ser do seu interés con respecto a oferta de especies , as súas características e outros datos que lle resultasen útiles en relación a compra ou necesidades da especie.
Por unha banda unha vez localizada a especie gracias ao índice, atoparase con certos datos básicos que todo cliente tenta sempre coñecer de primeiras, o prezo, o envase no que se transporta , e unha imaxe da especie, estes tres datos aparezen na parte superior da páxina onde se atopa a especie en concreto, sendo así a información máis habitual de consulta a que se está a ofrecer de forma directa e sendo ésta o foco principal de información.
Debaixo da fotografía atópase catro tipos diferentes de información con respecto a planta, primeiramente o nome común e os usos habituais da planta, e a dereita deste a época de plantación. Esta información sege sendo información máis xeral da planta, que permitirá comezar a descartar ou non se a especie que estamos a ver é do noso interese.
Se despois de que o cliente decida sobre se o uso da planta e a época de plantación entran dentro das súas expectativas, xa pode entrar na segunda parte dos datos onde se lle explican características propias da planta e descripción da mesma. No lado esquerdo temos a información descriptiva da planta , e no lado dereito temos información relacionada con características do hábitat e ecoloxía necesarios para que a planta medre correctamente.
Con toda estas información, e gracias a organización da mesma consíguese un bo resultado de cara a que os clientes atopen de forma facil e rápida a especie idónea e os datos relacionados coa mesma.
A idea do catálogo é conseguir que a información esté clara, sexa directa e conecte co cliente sen que éste se perda polo camiño, polo que escollemos un diseño sinxelo, entendemos que o obxectivo do catálogo é ese por enriba dos detalles decorativos, esta decisión a tomamos baseandonos en experiencias persoais e de persoas cercanas que han estado en contacto co úso de catálogos.
En relación ao número de plantas incluídas no catálogo , fixemos 28, en relación ao número de especies co que traballa o viveiro sobre o que fixen o outro traballo estamos case triplicando o número de especies entendendo que é entón un bo número de especies.
Como catálogo de especies, xa que se trata de facer un comentario crítico, poderíase mellorar quizais o incluir algún outro tipo de información a maiores da que se presenta , o mellor debería ser seguir un proceso de proba e mellora do mesmo traballando con diferentes tipos de clientela, e facendo rectificacións no formato ou nos contidos según as opinións dun conxunto de clientes que fosen empregando o catálogo tras cada modificación do mesmo. Así por exemplo quizáis a información que escollimos sobre as características da planta poderían ampliarse, nos escollemos esta información por ser específica , breve e entendendo que é suficiente xa que comprende os datos necesarios e importantes
A decoración do catálogo é sinxela , penso que debe ser así, xa que o obxectivo é que a información chege rápida .
Poderíase incluír máis especies, xa que o mercado é amplio e se pode pensar en ámbitos maiores que Galicia ou España , e seguramente esquecimos especies que teñen saída no mercado Galego e que non nos demos conta de poñer.
Ctálogo de especies
Ao elaborar un catálogo de especies démonos de conta da cantidade de traballo que leva montar o teu propio negocio e poñelo en marcha, así como o tempo e dedicación que isto conleva: hai que buscar as especies axeitadas, que estean demandadas e poñerlle uns prezos que non estén nin moi por arriba nin moi por debaixo do mercado, etc. Hai que darse de conta de que este non é un traballo fácil e de que se se quere montar un negocio que chegue lonxe, hai que facelo con moito esforzo e con moita paciencia, para que salga o mellor posible e se poida triunfar con el.
Aquí queda o noso traballo realizado por Inés e Sara, esperamos sexa do voso interese.
1/2/13
Catálogo de viveiros LOVI
Deixámosvos o catálogo de Viveiros Lovi. Viveiros Lovi é unha empresa ficticia para a elaboración do catálogo polo tanto a páxina web e os contactos son inventados. Esperemos que vos guste.
Un saúdo de Samuel López e Javier Villaverde.
Un saúdo de Samuel López e Javier Villaverde.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)